Wiersz

Młody chłopak z bronią w ręku

walczy wsród agonalnego jęku,

To Polacy umierają,

za Ojczyznę życie oddają.

Walczą partyzanci w lesie,

krwią jest naznaczona jesień, 

Gdy Polskę wróg atakuje,

naród nasz tragedię obrazuje.

Lecz mimo ciemnych dni wiara i nadzieja w nas trwała,

bo Polska swych bohaterów miała,

Co za wolność życie oddali,

chodź młodzi i na przyszłość pełno planów miali.

Poświęcili wszystko co było im dane,

by walczyć o to, co brutalnie zabrane.

Las się stał ich drugim domem,

teraz on był dla nich schronem,

tam walczyli i gineli, w słusznej sprawie - to wiedzieli.

Byli torturowani i poniżani,

lecz na pytania wroga głuchych udawali,

nie pozwalali by Ojczyzne nam zabrali.

Dziś już wielu tutaj nie ma,

lecz wspomnienia wieją w stronę minionych lat,

bo pamiętamy o bohaterach,

bo przecież każdy to nasz krwi brat.

Nasi żołnierze, waleczni patrioci nie pozwalali,
by wróg pluł nam w twarz, walczyli do 
końca by dać nam Polakom spokojną oaze i schron,

by odzyskać nasz rodzimy dom

I chodź walka ich zabrała,

nasza pamięć o nich będzie wiecznie trwała.

Są też tacy, których imion nie znamy, ale o nich pamiętamy.

Chcemy by przyszłe pokolenia wiedziały,

o tym, jakich bohaterów chowa Polska Ziemia.

                                           

                                                                                  Justyna lat 15